Εξουσία (Τρίτη, 4 Απριλίου 2006)

Σήμερα με σταμάτησαν πάλι οι μπάτσοι για εξακρίβωση στοιχείων. Και λέω πάλι, γιατί αυτό συμβαίνει συχνά τελευταία. Ίσως είναι η εμφάνισή μου, η οποία παραπέμπει τρόπον τινά σε τρομοκράτη εξ ανατολών. Αξυρισιά, μαύρα μαλλιά, έκφραση του τύπου "μη μου γαμάτε τη ζωή" και, κυρίως, η στρατιωτική τσάντα η οποία κουβαλώ καθημερινά. Ο μπάτσος ήταν αρχικά ευγενής (ας πούμε, 6 με άριστα το 10) αλλά για μένα είναι το ίδιο, αφού χαρακτηρίζομαι για το δυνατό αντιμπατσικό αντανακλαστικό μου, κληρονομιά του κυνηγητού που έφαγε επί χούντας ο πατέρας μου (άλλη ιστορία αυτή, δυσάρεστη, αφού κατέληξε στο προδοτικό 1989... θα τα πούμε όμως κι αυτά)

Η πρώτη ερώτηση του μπάτσου ήδη αποτέλεσε την αρχή του εκνευρισμού για μένα, αφού ήταν σε ενικό αριθμό. Εντάξει, δεν την έχω δει κάπως, απλά περιμένω - μάλλον απαιτώ - να μου μιλούν οι άλλοι στον πληθυντικό, εφ όσον κι εγώ κάνω το ίδιο:

Μπορώ να δώ την ταυτότητά σου;

Αν μου πείς το ονοματεπώνυμό σου (δεν έχασα καιρό, την απάντηση αυτή την έχω καραμέλα...)

Π.Κ. (Βγάζω αμέσως χαρτί και στιλό και το σημειώνω, με μεγάλα γράμματα για να το βλέπει και να αναρωτιέται)

Ορίστε η ταυτότητά μου. Μπορείτε να μου πείτε και για ποιό λόγο γίνεται η εξακρίβωση;

Ξέρετε (...μπα; επανήλθε ο πληθυντικός;), η αστυνομία γενικώς ερευνά για ανθρώπους οι οποίοι χρωστάνε σε τράπεζες, δάνεια κλπ (η έκφραση "οικονομικές εκκρεμότητες" ήταν μάλλον πολύ εξεζητημένη για τον εγκεφαλό του - οκ, είμαι προκατειλημμένος αλλά δε με νοιάζει, όλοι οι μπάτσοι είναι για μένα κατώτερα είδη ανθρώπων.

(μετά το πέρας του ελέγχου των στοιχείων μου): Να σας ρωτήσω κάτι; Με ποια κριτήρια σταματάτε κάποιον για εξακρίβωση στοιχείων; είναι η εμφάνισή του, ας πούμε;

Γιατί, έχεις σκοπό να αλλάξεις εμφάνιση για να μην σε σταματά η αστυνομία; (κάνει και τον έξυπνο ο τρόμπας)

Σιγά μην αλλάξω εμφάνιση για την αφεντιά σας! Δεν τελειώνεις, γιατί έχω και δουλειές;

Πώς μιλάς έτσι ρε; Ξέρεις σε ποιόν μιλάς;

Λες να μην ξέρω; Πριν δε μου έδωσες το όνομά σου;

Άκου, πρόσεχε πώς μιλάς στα όργανα της τάξης μη σε στείλω σηκωτό μέσα

Ίσως η εξουσία σου να φτάνει μέχρι εκεί, μεγάλε. Εσύ όμως τι θα έλεγες για μια μεταθεσούλα στην Ψέριμο; (κλεμμένο από τον διοικητή μου στο στρατό αυτο!)

Φύγε, φύγε τώρα, χάσου, εξαφανίσου!

Για να λέμε την αλήθεια, ήμουν σε μια κατάσταση trance από τα νεύρα, δεν περιμενα να αντιδράσω με τέτοια φυσικότητα, αν και είμαι γενικότερα εριστικός. Το φχαριστήθηκα τόσο πολύ όμως που, όταν συνάντησα τον πατέρα μου πιο μετά, του το είπα και πιάσαμε τη συζήτηση για τη χούντα, το προδοτικό ΚΚΕ, το βρόμικο '89 και όλα εκείνα που έκαναν έναν άνθρωπο να συνειδητοποιήσει μια μέρα ότι αγωνιζόταν για μια μεγάλη απάτη. Θυμηθήκαμε τους ασφαλίτες που παρακολούθούσαν το σπίτι μας μέχρι και το '81, επί μεταπολίτευσης παρακαλώ. Και η εξουσία των ηλίθίων, το κράτος των ρομπότ, η ισχύς των καθυστερημένων δεν έχει αλλάξει. Ίσως πολύ λίγο. Όλα αυτά, περί σπουδαγμένων μπάτσων και τήρησης δεοντολογίας είναι μπαρούφες. Όσο θυμάμαι ένα περιστατικό πριν απο 3 χρόνια, στην μεγάλη αντισύνοδο στην Αριστοτέλους όπου, ο επικεφαλής των ΜΑΤ λέγοντας "εμπρός, έτοιμοι, πάμε να τους γαμήσουμε", αναφερόμενος σε μια πορεία με οικογένειες και παιδιά, τόσο περισσότερο οργίζομαι. Όλοι είναι ίδιοι. Ακόμη και να υπάρχουν και "καλά παιδιά" στα σώματα ασφαλείας, η άποψή μου είναι η ίδια. Ας καούν και τα χλωρά...