Θαρσαλέως τρέσας (29/6/2006)

Ο νόμος του Murphy καταλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των γεγονότων που διαδραματίζονται στη ζωή μου τελευταία. Πέρα από το ότι έχει πονέσει το κεφάλι μου από τη φτώχεια, συμβαίνουν και διάφορα άλλα μικροεπεισόδια, ικανά να γαμήσουν τη ζωή μου επαρκώς και με αποτελεσματικό τρόπο.

Το καλό με αυτή την κατάσταση είναι ότι το αυγό (στρουθοκαμήλου) μπαίνει στον κώλο και, επομένως, μια δυναμική και ολοκληρωτική αντίδραση είναι επικείμενη.

Το μεταιχμιακό ηλικιακό σημείο στο οποίο βρίσκομαι επιβάλλει την λήψη ολοκληρωτικών αποφάσεων. Αδυναμία, αναποφασιστικότητα, αναβλητικότητα και αδιαφορία καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος της διάθεσής μου. Όλα αυτά επιτείνονται από παράλληλα συμβάντα, με αποτέλεσμα το ταβάνι του δωματίου μου να αποτελεί το σημείο το οποίο προσελκύει το βλέμμα μου κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας (και της νύχτας).

Τα έχω πάρει πολύ άσχημα επειδή, κατ' αρχάς (και όχι κατ' αρχήν, όπως πολύ σωστά με διόρθωσε ο/η annanias), εδώ και 5 χρόνια που περάτωσα τις σπουδές μου, το ανεξήγητα ηλίθιο εμπόδιο του ΔΙΚΑΤΣΑ (πλέον λέγεται ΔΟΑΤΑΠ) έχει καταστρέψει το μοναδικό όνειρο που είχα από μικρός, να βρίσκομαι δηλαδή σε μια αίθουσα με μαθητές και να στίβουμε όλοι μαζί το μυαλό μας για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Η συνταγή, απλή. Πάρτε έναν άνθρωπο που τελείωσε τις σπουδές του με «λίαν καλώς» και ξόδεψε απίστευτο χρόνο και χρήμα για να πετύχει το στόχο του. Προσθέστε έναν ανάλγητο (και αναίτια υπαρκτό) «φορέα» που αποφασίζει εξόφθαλμα να υποβαθμίσει τις σπουδές του ανθρώπου αυτού με το να απαιτεί ένα τεράστιο όγκο μαθημάτων για την «αναγνώριση» (τη λέξη και αυτή!) των πτυχίων του συγκεκριμένου ανθρώπου. Αφήστε τον ΑΣΕΠ να ξεπαγώνει, προς το παρόν. Προσθέστε έναν θάνατο στην οικογένεια. Ανακατέψτε με λίγη φτώχεια σε συνδυασμό με δουλειές του ποδαριού για να μη σας «κόψει» η επιβίωση. Παράλληλα, ζεστάνετε σε μπεν μαρί αρκετή ποσότητα ενδογενούς μανιοκατάθλιψης. Προσθέστε στο μείγμα 12 μήνες στρατιωτική θητεία και μια ανέφικτη πρόταση για διδακτορικό. Ανακατέψτε καλά. Όταν το μείγμα πάρει βράση, τοποθετήστε το σε ένα μεγαλύτερο μεταλλικό σκεύος και, όσο είναι ζεστό, βουτήξτε το κεφάλι σας μέσα μέχρι το σημείο που να μη σκέφτεστε τίποτα.

Η χειρότερη λύση που θα μπορούσε να δώσει κάποιος σε ένα πρόβλημα είναι να το απωθήσει και να προσποιηθεί ότι δεν υπάρχει. Δυστυχώς, αυτή τη λύση έδωσα στα δικά μου προβλήματα.

Όταν όμως όλα οδηγούν σε τσιμεντένιο φράχτη, η λύση είναι να πάρεις αξίνα και να ξεκινήσεις. Μπορεί να διαλύσεις το φράχτη ευκολότερα απ' όσο περιμένεις, μπορεί και να βρείς πίσω του ένα γρανιτένιο τείχος. Τότε, χρειάζεσαι μεγαλύτερη αξίνα. Οι άνθρωποι γύρω σου, οι άνθρωποι που αγαπάς και σε αγαπάνε, μπορούν μόνο να σου δίνουν νερό, να σου σκουπίζουν τον ιδρώτα από το κούτελο, να σε βοηθήσουν να βρείς ένα πιο λεπτό σημείο του τείχους. Κανείς όμως δεν θα σκάψει μαζί σου. Μόνο εσύ. Και αυτό είναι το σωστό.

Λέω να ξεκινήσω λοιπόν. Μάταιος αγώνας; Μπορεί. Αλλά από το σημείο αυτό, μόνο θέληση και τσαγανό. Τέρμα η ανοχή, η απάθεια και το σκυμμένο κεφάλι. Θα τα κάνω όλα πουτάνα. ΌΛΑ!